Blog
Afscheid nemen komt in vele vormen voor. Het meest pijnlijke en meest confronterende is wanneer we afscheid moeten nemen bij een overlijden. Toch herken ik diezelfde pijn, wel minder intens, ook in andere situaties.
Mijn droom is te helpen bouwen aan een wereld waarin elkeen zijn plaats kan vinden gewoon om wie hij is. Waar we elkaar helpen, ondersteunen vanuit onze liefde voor onszelf en dus ook voor de andere. Waar we met liefde voor onszelf en elkaar kunnen omgaan met diversiteit, en leven vanuit non-dualiteit vanuit onze kracht. Waarbij we inzetten om te blijven werken aan onszelf zodat we blijven groeien en bloeien.
Zelfkennis, vrij vertaald ‘kennis over zichzelf’ sluit aan bij het beeld dat men van zichzelf heeft. Is het beeld goed, dan zal ook de kennis van zichzelf vrij accuraat zijn. Is het beeld minder goed of uit proportie goed, dan ook zal de kennis navenant minder zijn of onjuist. Het proces naar zelfkennis is een proces waar de opvoeding de fundering legt. Op deze fundering bouwen anderen dan verder, zoals leerkrachten, opvoeders, begeleiders, leiders, …
Elk jaar opnieuw staan we er weer met onze nieuwe wensen, nieuwe voornemens, met onze vele verlangens en onze nieuwe verwachtingen.
Bij de geboorte van deze engeltjes lopen onze harten over, de liefde is gestart en het kost ons geen moeite om deze te laten groeien tot grenzeloze, oneindige emoties.
2018 is voor mij het jaar van de verandering. Dit gaat gepaard zowel met uiterlijke veranderingen als met innerlijke veranderingen. Dit kan ook niet anders, als alles met alles samen hangt. Wanneer het alleen uiterlijk is, dan wordt het niet gedragen. Wanneer veranderingen zich alleen afspelen in de innerlijke leefwereld, en wanneer het zich niet in de buitenwereld mee manifesteert is er sprake van een blokkade. Het uiterlijke bekrachtigt het innerlijke en het innerlijke ondersteunt het uiterlijke.
Elk levend wezen is als een bloem
Aan elke bloem zie je iets moois
Een fragment uit het boek "Mijn ontdekkingsreis, levenslessen met en door paarden", vanaf maart 2018 te verkrijgen op de Ingelhoeve.
Case:
Een jongen van 12 jaar start het eerste middelbaar. Na drie weken wordt mama gebeld door de school of ze Steph wil komen halen. Hij heeft hevige buikpijnen en het is beter dat hij thuis kan uitzieken.
Wanneer Steph in de auto stapt, begint hij te huilen. Hij kan niks zeggen. Hij knikt als mama vraagt of het hem terug te veel wordt. De huilbui wordt groter.
Mama voelt zich hulpeloos.
Het einde van het schooljaar is in zicht. Het perfecte moment om ons toch eens te bezinnen over ons schoolsysteem: er is iets mis met dit systeem.
Vier maal op een jaar komt mijn nieuwsbrief.
Vier maal op een jaar zit ik voor mijn scherm, klaar om te schrijven.
Vier maal op een jaar sta ik voor dezelfde keuze: waarover schrijf ik?
De laatste maanden waren enorm verrijkend. Allereerst was er het veulenen van ‘Dance For Me’, mijn zwangere merrie. Deze ervaring sloot heel erg aan bij de inhoud van mijn laatste blog over ‘talenten’.
Via autisme centraal kon ik me inschrijven om een symposium bij te wonen over talenten. Het onderwerp sprak me aan, het tijdstip was uitstekend, dus de mogelijkheid was er om me in te schrijven. De spreker was o.a. Peter Beschuyt. Hij lichtte talenten toe vertrekkende van verscheidene definities waarbij de waarde bekeken werd alsook de plaats in ons sociaal – maatschappelijke omgeving en hoe ermee om te gaan.
Een nieuw jaar is terug gestart. Al onze goede voornemens kunnen starten.
Ikzelf heb me voorgenomen om meer tevreden te zijn! Een jaar waarop ik mezelf zal trainen om tevredenheid en vreugde te beleven.
Eind deze maand is het terug Halloween. Eigenlijk een ritueel dat we overgenomen hebben vanuit Amerikaanse films, overzeese gebeurtenissen. Het spreekt ons aan en we nemen het over. Jaar op jaar breidt dit uit en halen we het beste uit onze schaduwkant naar boven om iemand schrik aan te jagen.
Iets nieuws starten, wachten op …. Twee items die toch wel regelmatig in ons leven voorkomen. Zeker ‘het wachten op’ komt regelmatig terug en loopt niet altijd zo vlot. We zijn vaak te ongeduldig, te veel gericht op controle, zodat ‘het wachten op’ als negatief ervaren kan worden, terwijl het evengoed een periode kan zijn van ….
Als ouder is het belangrijk te doseren, te begeleiden, te stimuleren vanuit de realiteit.
Leren moet fijn zijn, niet moeilijk, niet vervelend, niet lastig …..
Herinner jullie het moment dat jullie die prachtige wezentjes daar voor het eerst op deze aardbol zagen verschijnen: zo puur, zo eerlijk, zo fragiel, een pracht van een parel ….
Werken met paarden is ook jezelf oefenen.
Elk van ons handelen wordt bepaald door verschillende componenten. Het is zeker niet onbekend wanneer iemand jou zegt dat’ als je ervan uitgaat dat iets niet lukt, het inderdaad ook niet zal lukken’.