Knack pakte uit met een artikel over kinderen en narcisme ( nov/dec 2014). ‘De Bond’ publiceerde in maart een artikel over autonomie-ondersteunend opvoeden. De nog vele artikels die zullen volgen, bewijzen telkens weer hoe belangrijk we onze kinderen vinden.
Paul Codde vertelt via zijn site, ambassade des Petits Princes, dat het belangrijk is om onze kinderen te koesteren, bij te staan, open te staan en te respecteren. Dat is allemaal heel juist, uitgenomen wanneer we onze kinderen omtoveren tot l’enfant roi, of kleine ettertjes.
Superman
De eerste vier levensjaren zijn onze bengels, keizers, zitten ze op hun troon, zijn wij hun bediende. Het is dan ook belangrijk om hen te bedienen op hun wenken. Vooral is hun macht, hun koninkrijk het grootst de eerste helft van deze periode en verzwakt dit naarmate ze het vierde levensjaar ingaan om hen op hun vijfde levensjaar te leren omgaan met het leven. Volgens kinderpsychiater Peter Adriaenssens is het belangrijk dat zij zich ‘superman’ vinden, omdat dit juist de drijfkracht geeft om te experimenteren, om risico’s te nemen. Alleen wie gelooft dat hij kan fietsen, zal het ook effectief proberen.
Maatstaf
Als ouder is het juist belangrijk om de juiste maatstaven te vinden. Niet al onze kinderen zijn ‘Einsteins’, niet al onze kinderen hoeven een Latijnse richting te volgen, niet al onze kinderen hoeven profvoetballer of zangeres te worden.
Als ouder is het belangrijk te doseren, te begeleiden, te stimuleren vanuit de realiteit. Concreet betekent dit dat elke leeftijd zijn specifieke begeleiding nodig heeft: bij een baby is het onnodig om grenzen te stellen, bij een 6-jarige is het nodig om die grenzen te stellen. Hoe jonger het kind, hoe meer jijzelf loopt, hoe ouder het kind …. hoe minder JIJ als ouder loopt.
